És el delicte que sorgeix quan la violència s’exerceix a la llar familiar sobre qualsevol membre de la família. Queda exclòs d’aquest delicte el supòsit de la violència física o psíquica de l’home sobre la dona, ja que és un delicte de violència de gènere.
Cal que la violència sigui habitual. La pot patir qualsevol membre del nucli familiar: pare, mare, fill, néts, avis.
L’article 173.2 CP sanciona el delicte de violència domèstica amb condemnes de presó de 6 mesos a 3 anys, privació del dret a la tinença d’armes de 3 a 5 anys, i si el jutge ho considera adequat, inhabilitació especial per a l’exercici de la pàtria potestat sobre els fills d’1 a 5 anys, sens perjudici de l’acumulació de condemnes pels delictes en què es concretin els actes de violència física o psíquica.
La condemna s’agreujarà —s’incrementarà— si, en el moment dels fets, ja hi havia adoptada alguna ordre judicial contra l’agressor, com la privació del dret a residir en llocs específics propers a la víctima o la prohibició d’acostar-se a la víctima o als seus familiars o de tenir-hi contacte.
En moltes ocasions, les víctimes d’un delicte de violència domèstica es veuen superades per la complexa situació familiar. Si encara hi som a temps, hi ha mecanismes extrajudicials per intentar assolir la pau familiar, com ara la mediació familiar. El dret penal no resoldrà les desavinences de la família ni tampoc els conflictes socials dels seus integrants.