És aquell delicte que comet l’home sobre la dona pel sol fet de ser dona, menystenint-la, privant-la de llibertat, respecte i capacitat de decisió.
El delicte està especialment regulat en l’article 153.1 CP i comporta condemnes de presó de 6 mesos a 1 any o treballs en benefici de la comunitat de 31 a 80 dies, i quan el jutge ho consideri convenient, inhabilitació per a l’exercici de la pàtria potestat sobre els fills durant un període de fins a 5 anys.
No es requereix que la conducta sigui habitual perquè hi hagi delicte.
No. La violència de gènere és, per definició, un delicte que comet l’home sobre la dona.
La violència d’un home sobre un home, d’una dona sobre una dona o d’una dona sobre un home és un delicte de violència domèstica que es caracteritza perquè es produeix en l’àmbit de la llar, on preval el respecte mutu, la igualtat i la pau familiar.
El CP diu que hi ha violència de gènere quan s’infligeix sobre qui és o ha estat cònjuge o dona que està o ha estat lligada a l’home per una relació anàloga d’afectivitat, encara que no hi hagi convivència. Per tant, la resposta inicial és si.
Ara bé, el CP diu que cal que hi hagi una relació anàloga d’afectivitat. Per tant, cal que hi hagi una certa durada i vocació de permanència en la relació home/dona, que traspassi l’anècdota i la relació d’amistat. Per tant, en queden excloses les trobades esporàdiques, encara que hi hagi contingut sexual.
En moltes ocasiones, només agressor i víctima són testimonis dels fets. Això fa que l’existència de versions contradictòries sigui freqüent.
El Tribunal Suprem considera que el testimoni de la víctima és una prova suficient en aquests tipus de delicte, sempre que hi hagi absència d’incredibilitat subjectiva, persistència en la incriminació i versemblança en la declaració de la víctima.
Per tant, s’haurà d’intentar provar que la víctima actua per venjança o ressentiment, que no persisteix o no ha persistit en el temps sense ambigüitats o contradiccions, o bé que no hi ha elements objectius que donin força als fets.